stilte en een zwarte waas die mijn ogen verwarren
een diepte voelend niet wetend waar heen lijdend
vingers die tasten en een muur niet zullen voelen
huilend en beangstigd door gat wat sloeg in mn hart
zoekend naar een wereld waar pijn niet zal bestaan
en het leven niet te veel lijkt voor wat je hoofd denkt
niet op de rand kunnen staan en het springen vergeten
geen mes om je pols te raken en het bloed te verdrinken
is die wereld er dan toch ergens in een droom of echt
laat mij dan slapen of laat me leven maar niet meer zo