Beschouwingen van nachtuil(1)
Nachtuil huppelt maar een beetje rond
hij voelt zich al een tijd niet zo gezond.
Soms overvalt hem twijfel en vrees,
dan is hij geen roofdier maar 'n kleine mees
die wat zielig piept in een hoekje
en hoopt op een troostend bezoekje.
Alleen zijn valt nachtuil weleens zwaar
maar het past bij edelheid, het is waar.
Ach, je leeft, je denkt, je voelt, je zucht
je ademt, je drinkt, je droomt, je vlucht
in werelden die je wenst en verbeeldt
een paradijs van liefde dat je deelt
met iedereen van goede wil en hoop.
Kreeg de schepping maar een nieuwe doop,
het zou me doen opveren en doen herleven,
weer volop energie en overtuiging geven.
Ach, konden we maar zorgeloos genieten
van het leven en van elkaar.
Konden we maar grenzen doorbreken
en steeds verder groeien in de lust.
Konden we maar de eeuwigheid omarmen
van een naadloos samensmelten.
Was dat maar waar...