Hier sta ik
Hier sta ik op moederdag
Met tranen in mijn ogen
Een trieste glimlach rond mijn mond
Herinneringen dwalen
Als een wirwar door mijn hoofd
En de wolk verdriet
Heeft mijn geest wellicht verdoofd
Hier sta ik aan je voeten
De zon op mijn betraand gezicht
De vogels fluiten leven
Nog zoveel wil ik met je delen
Elke dag mis ik je steun, je raad
Vragen tollen door mijn hoofd
Maar ze zijn reeds veel te laat
Hier sta ik aan je graf
Vertel ik jou mijn leven
En de tijd stond even stil
***
| arie: | Maandag, mei 19, 2003 16:29 |
| De tijd drukte haar stempel op jouw leven, starte verdriet toen de speciale dag naderde.... Ik herken dit gevoel en wens je sterkte toe Liefs, Arie |
|
| Vandevoorde Ingeborg: | Dinsdag, mei 13, 2003 08:08 |
| Heel mooi en ontroerend, je mama zal heel trots op je zijn dat ze zo liefdevol mag verder leven binnen in je hart. Dikke troostknuffel ~bolleke~ |
|
| Erna Muermans: | Maandag, mei 12, 2003 20:03 |
| prachtig geschreven meid... je voert ons stap voor stap naar het graf van je moeder... ik blijf stil naast je..voor heel even sterkte meid Erna |
|
| Rep: | Maandag, mei 12, 2003 19:44 |
| dit raakt, fijn geschreven... Knuffel Rep |
|
| wil melker: | Maandag, mei 12, 2003 17:35 |
| Caroline.. stapje voor stapje voerde je me mee naar het graf.. de tijd die stilte bracht. Mooi. liefs wil |
|
| margot: | Maandag, mei 12, 2003 15:28 |
| recht uit het hart... liefs,margot |
|
| Charissa: | Maandag, mei 12, 2003 12:45 |
| Indrukwekkend en ontzettend lieve woorden. Ben er stil van, en onder de indruk. Heel mooi Caro. Knuff, Char&Chey |
|
| Laurens Windig: | Maandag, mei 12, 2003 11:13 |
| Lieve Caro, een juweel van een gedicht dat de bodem van je hart laat zien. Deel het gevoel met je. Mijn lieve ouders zijn binnen drie maanden van ons weggenomen. Beiden zo veertien dagen voor hun verjaardag. Liefs Laurens | |
| Iejoor: | Maandag, mei 12, 2003 10:43 |
| Roep de herinneringen maar op Caro, ze zijn goed, mooi...dat is belangrijk. Het verlangen naar haar is groot, gister groter dan ooit misschien, maar slechts dat, is ook een teken van liefde die je voor haar hebt en had... Laat het maar even komen, het mag er zijn lieverd... Sterkte, warme knuffel erbij... |
|
| bunnie: | Maandag, mei 12, 2003 10:41 |
| heel mooi geschreven met zoveel gevoel schitterend veel liefs bunnie |
|
| marina vdb: | Maandag, mei 12, 2003 10:03 |
| ieder moment ieder uur zal ze in gedachten bij je zijn liefs |
|
| Zoeteke_Nieke: | Maandag, mei 12, 2003 09:58 |
| Mooi en gemeend... Het lijkt niet altijd zo, maar toch is ze ergens... Heb je nooit dat gevoel, dat ze je helpt? Dat iets je tegenhoud om een stommiteit te begaan, of dat iets je stimuleert? Dat iets je net op tijd stopt om over te steken, terwijl je anders onder een auto zou liggen? Je voelt haar, een wazige schim. Wees maar zeker, ze zit in jou, ze zit binnenin... Sterkte | |
| Auteur: Caroline Maas | ||
| Gecontroleerd door: caroline | ||
| Gepubliceerd op: 12 mei 2003 | ||
| Thema's: | ||