Voeten voelen zachte vloeren
Bezwijken onder enig gewicht
Woorden die zo zwaar wegen
Brengen stabiliteit uit evenwicht
De leegte is zo overvol
Eigenschappen eisen hun tol
Persoonlijkheid, zo oppermachtig
Beladen gevoelens o zo krachtig
Handen tasten naar houvast
Grijpen naar hoop, naar mededogen
Ogen angstig maar toch gelaten
Vertalen zwakheden onvertogen
Pijn toont haar scherpe tanden
Neemt bekwaamheid vlug uit handen
Vochtig staren donkere ogen
Tekenen van onvermogen
En dan omhoog! Vloer weer stevig
Voeten deinzen in verwarring achteruit
Veiligheid is wedergekeerd
Angst blijft echter bij elk stemgeluid
Verscheurd rest nu het leven
Geheugen resetten en vooruit streven
Het verleden laten sterven?
Wat blijft er dan nog te erven?