Vaak heb ik de stille wens,
even bij jou te zijn.
Maar 't kan niet door dat mens!
Ze haalde jouw lach weg,
wou jou niet met me delen.
Maar luister naar wat ik je zeg:
Het doet me zo zeer.
Jou missen doet zo'n pijn,
elke dag een beetje meer.
De herinneringen blijven bestaan,
maar voor mij is dat niet genoeg!
Waarom ben je met d'r mee gegaan?!
Je geloofde alles wat ze zei,
maar je vergat de waarheid
te vragen aan mij.
Blindelings volgde je haar.
Vertrouwde niet meer op mijn vriendschap,
je wou alleen haar passie, het gevaar...
Je hebt nu een andere leven.
Vol leugens en met avontuur.
Ik kon alleen maar vriendschap geven.
Blijkbaar was dat niet genoeg voor jou.
Was het niet genoeg,
dat ik als een goede vriend van je hou?
Ik heb je in betere tijden gekent,
toen had je aan vriendschap genoeg.
Ik vraag me af waarom je zo veranderd bent...
Op jouw blijven wachten heeft geen zin,
Ze heeft je voor zich gewonnen,
je zit er veel te diep in.
Je komt niet meer terug,
door haar leugens keerde je
onze vriendschap de rug.
Ik zal nu verder moeten gaan.
Ik moet je loslaten,
niet meer stil blijven staan.
Ik zal nooit vergeten wat je zei,
"onze vriendschap is voor altijd".
Toch is die nu voorbij...
Vergeet nooit hoe graag ik je mag,
Maar ondanks mijn liefde voor jou...
Zeg ik jou nu ook gedag...