Daar sta je dan
Op een naamloos station
stapt uit een onbestemde trein
een man, zelf niet wetend waarom.
Op een perron
alleen voor hem bestemd
het besluit of meer de gok
zoekend naar een rokerscoupé
het doel een reis naar nergens
Duizend kilometers spoor
schieten onder het leven door
de tijd verglijdt en lucht wordt dun
ijl tot in de allerdiepste groeven
Dan het betreden van de vaste grond
het doel gehaald en nu alweer verlaten
als was het enkel een excuus
een droom om even niets te hoeven
En daar sta je dan
vertrokken en weer terug naar nergens
hetzelfde vale licht
op hetzelfde bleek gezicht
van een ongekende mens
en een wens
naar een ver weg
ergens