Bij het raam zingt ze haar liedje
vanaf een blad papier
verbergt haar verdriet in een
donker hoekje waar niemand haar ziet
Bedroefd schudt ze haar hoofd
strompelend door de kamer
verscheurt haar lach
in de laatste toon die hij
op zijn trompet blies
Bij het raam kamt ze haar haren
opent de deuren van haar hart
schreeuwt haar angsten
over het veld waar zijn kruis prijkt
Kalmpjes nestelt ze zich in
een stoel opent een boek
tuurt met holle ogen
in de inktzwarte nacht
Bij het raam zingt ze haar liedje
snijdt het touw van het leven door
opent de deksel van de kist
en steelt de woorden die hij
voor haar schreef
Stilletjes tuurt ze naarr de foto
die haar tegemoet lacht
onsteekt het kaarsje op tafel
en verberg haar verlangen naar zijn liefde
op in eeuwige slaap
christina: | Vrijdag, mei 09, 2003 05:42 |
nog steeds laat jij me verbazen met je prachtig gedichten de een nog mooier dan de ander liefs christa |
|
A. B. Keizer: | Vrijdag, mei 09, 2003 01:39 |
eerst nog een keer lezen.... Tja, voor sommige dingen lijken geen woorden te bestaan, maar het lijkt erop dat je ze toch gevonden hebt, klasse! Adriaan |
|
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: klitty | ||
Gepubliceerd op: 09 mei 2003 | ||
Thema's: |