Hallo daar
ziet iemand mij
zien jullie me springen
zien jullie me zwaaien
horen jullie me schreeuwen
om hulp
nee blijkbaar niet
jullie zijn er zo van overtuigd
dat het goed gaat
dat jullie het niet anders
meer willen zien
mama kijk nou
papa kijk nou
Casper kijk nou
alsjeblieft
kijk eens wat verder
dan dat het lijkt
telkens als ik bij familie kom
krijg ik dezelfde vraag
waar men zelf het antwoord al op invult
dan zeggen ze; en hoe gaat het nu met je,
zeker al een stuk beter
dan durf ik al niet meer te zeggen
dat het niet zo is
want dan krijg je; maar wat is er dan,
je bent toch behandeld
je bent toch beter
ja word behandelt
maar dat betekent niet
dat alles goed gaat
dat betekent niet
dat ik nooit meer terug val
dat betekent niet
dat ik alles gewoon aankan
kijk nu eens wat verder
dan dat jullie neus lang is
het enige waar ik de laatste tijd aan denk
is hoe zinloos het eigenlijk wel niet is
ik droom over de dood
ik snij weer vaker
maar waarom zien jullie het nou niet
mij kan het allemaal geen flikker meer schelen
bij alles denk ik; ach, dood ga ik toch
ik zak weer weg
in dat donkere wereldje
alles wat ik doe denk ik aan de dood
alles verbind ik met de dood
alles zie ik als een reden
ik kan nergens anders meer aan denken
in therapie kom ik er niet tussen
want iedereen wil opeens inbrengen
en als ik het probeer
ervaar ik dat alsof er over me heen word gewalst
alsof het niemand wat interesseert
en dan bevestigd dat weer wat ik al voel
ik doe er niet toe
ik ben het leven niet waard
ik mag toch nooit wat zeggen
ik heb hier niks (meer) te zoeken
ik probeer het aan te geven
maar niemand lijkt het te zien
06-05-2003