Liesbeth,
Mijn ganse ik heeft weer verdriet
Omdat ik je nog steeds niet helpen kan
Soms ken ik je wel soms ook weer niet
Verdeeld tussen je mama en papa-klan
Kon ik je maar ergens tonen
Hoe je toch jezelf kon zijn
Zonder angst je “ik” vertonen
Met al de gevoelens, vreugden en pijn
“Laat eens je hart voor ons open
Zodat wij met een luisterend oor
kunnen tonen en bovenal hopen
Dat jij je beter voelt daardoor... “
Je pa en ma zou je willen laten weten
Dat ze soms zo met elkaar bezig zijn
en ze ondertussen wel vergeten
Dat jij een half kind moet zijn
Kon je maar zeggen tegen hen
“Ik wil geen speelbal meer wezen”
“Zeg niet dat ik egoïstisch ben”
“Maar mijn “ik” wil hiervan genezen”