Stukgeslagen paden in haar leven
sloegen kraters diep van binnen
buiten was verleden tijd, beven
meer en meer een innerlijke strijd
Zo volkomen de wereld kwijt
kon ze alleen nog maar zweven
zweven zonder identiteit
zomaar alles opgegeven
Toch luisterde ze heel even
toen iemand haar ontrukte uit vergetelheid
door haar zijn eigen hart te geven
te laten weten: je bent bevrijdt
Moonjewel: | Maandag, mei 05, 2003 10:42 |
mooi & krachtig, alles wat op een bepaalde manier raakt is prachtig, jouw gedicht dus ook... | |
koelemij,harold: | Maandag, mei 05, 2003 07:42 |
sught sjappo edwin |
|
Jeffry: | Maandag, mei 05, 2003 00:37 |
met waarde geschreven...;-) | |
Auteur: Edwin van Rossen | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 05 mei 2003 | ||
Thema's: |