In het Westen proppen rijken zich vol
Ze worden moddervet en rond als een tol
In het Oosten gaan er mensen dood
Aan holle buiken aan hongersnood
We hebben overvloeden veelste veel
Maar hiervan geven we de armen nog geen deel
Ligt het aan mij of is de wereld werkelijk gek?
Zit er in onze normen en waarden zoveel rek?
kapitalisme, we zijn vastgeroest in traditie
Verschuilen ons achter wetten bedacht door politici
Het wordt tijd dat de rijkdommen worden herverdeelt
Dat de kloof tussen arm en rijk tot niets word geheeld
Kapitalisme is egoisme in zijn puurste vorm
Gestuwd door geld, overschat in waarde, in norm
We stijgen in waarde, met geld om slechts dieper te vallen
Geld creerend zonder ons te bekommeren om wat we verknallen
Werkelijk waar, kapitalisme is echt het beste niet
Ook dit isme brengt ons ten val met pijn en verdriet
Een isme, altijd een droom die andere dromen vernield
En ik doe gewoon maar mee niet wetende wat mij bezield
Kloven verbreden en eens geopende deuren sluiten
Wat we niet horen of zien willen sluiten we buiten
vastklampend aan een isme sluiten we anderen buiten
We zouden ons eens niet langer meer moeten afsluiten
Open je deuren in plaats van ze en jou af te sluiten
We zouden open moeten staan voor mensen van buiten
Communisme, humisme, democratie, rijkdom voor ons al
Wanneer halen we eens het beste van al van stal?
Om ze te bewerken tot een droom een prachtig ideaal
Die goed is voor ons, voor anderen, voor ons allemaal
laten we goedheden van ismes bewerken tot een nieuw ideaal
Tot een droom, een geloof, tot rijkdom voor ons allemaal