Je tranen schreeuwen haar naam,
het lot als een onwaarschijnlijke droom,
doorboort door een priem,
enigzins met gemengde gevoelens,
Haar vaarwel was door hem gegunt,
de laatste dans, op hete kolen,
onbetwist in de rug geschoten,
met de witte vlag in haar hand,
Je hart scheeuwde zwijgend,
geen zee meer aan tranen,
maar de smekende stilte,
die het wegdrijven van je ziel aanschauwde,
Hugo Serwy: | Dinsdag, april 29, 2003 19:02 |
Absolute topklasse! Onvoorstelbaar hoe treffend jij dit lijden beschrijft, en hoe je het probleem doorziet! Groetjes en veel liefs, Hugo. |
|
artemis: | Maandag, april 28, 2003 20:39 |
zie je wel!!!! dat ze hem mooi zouden vinden ... ;-) echt prachtig ... onbetwist in de rug geschoten, met de witte vlag in haar hand, vooral dat spreekt me aan ... knap gevonden! liefs, anneleen. |
|
Truike: | Maandag, april 28, 2003 20:29 |
ik denk dat ik het nog een keer moet lezen, heel mooi!! | |
eddy daemen: | Maandag, april 28, 2003 20:29 |
evi poezie op zijn mooist lieverd succes ... | |
Auteur: Evi | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 28 april 2003 | ||
Thema's: |