De wind verbergt het geluid van die harde stemmen
De regendruppels overtreffen de handen die zich om mij klemmen
Het knasperende hout op het vuur overwint de pijn
Alleen..de woorden van m'n vader krijgen me telkens weer klein
De tranen van mam doven het vuur
elke dag opnieuw, elk uur.
Elke minuut weer een ander gevoel
verdriet, pijn, angst...Een hele warreboel.
Maar ooit, ooit is het voorbij!
Zowel voor mam, als voor m'n broer, als voor mij.
Dan leven we in een wereld zonder verdriet en pijn...
DAT zou werkelijk fantastisch zijn!
-XXX- Carline