Tweestrijd in een eenheid
Ik heb mezelf zien staan,
in het licht van het verleden,
totaan het moment dacht ik,
dat ik zag,
en dacht, dat het jij was
die naar beneden was gegleden…
De trappen waren hoog
en vervaarlijk waren haar treden,
maar wij hebben het lef gehad
en hen één voor één
met hen gestreden,
tot daar het einde in zicht kwam
en jij te koppig bleek
om zelfs die laatste trede op te geven…
Ik zie mij daar nog staan,
hoofd geheven,
blik loodrecht naar beneden,
aan die afgrond,
na die klim,
na deze strijd,
die wij hebben gestreden…
Het geeft niet heus,
geloof me,
en hoor mijn gebeden.
“Laat mij niet nogmaals
wankel afglijden naar de diepte
daar beneden,
door het missen van één trede."
gevleugeld vriendje: | Zondag, april 27, 2003 18:30 |
Ik had nog geeneens naar een tweede persoon gekeken, maarja zo kan je dit gedicht ook lezen, alleen lag het in mijn bedoeling, dat ikzelf beide personen zou zijn, zie ook de stijl(ik/samen/ik)... Maarja bedankt allemaal... Oja en Maya soms ben ook ik vleugellam (geslagen). |
|
MayadeBij: | Zondag, april 27, 2003 16:40 |
(je hebt toch vleugels?) | |
free: | Zondag, april 27, 2003 12:10 |
prachtig! ik hoop dat ze je hoort... liefs free |
|
Herfstkind: | Zondag, april 27, 2003 10:48 |
pfff, wat treurig.. liefde is nou eenmaal onvoorspelbaar.. sterkte liefs |
|
Auteur: boekenwurm | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 27 april 2003 | ||
Thema's: |