De kaars aangesoken aan de voet van je bestaan,
het vuur hoopvol flikkerend, de wereld lacht,
alleen de dood kan voorspellen,
welk pad door je bewandeld zal worden,
Het maagdelijkwit doek aan je bestaan,
besmeurt door de streken van het leven,
scheuren door aanrakingen met vuur,
kon je vooruitstrevendheid niet deren,
Het licht van de kaars reeds gedooft,
nu blindelings wandelend,
je zoekt de bron die weer zal branden,
rust nu maar zacht..
Truike: | Vrijdag, april 25, 2003 19:36 |
kvind het heel erg mooi, het probleem bij mijn gedichten is vaak dat ze té persoonlijk zijn, dit is bij jou mss ook maar ik begrijp ze volledig | |
Truike: | Vrijdag, april 25, 2003 19:35 |
kvind het heel erg mooi, het probleem bij mijn gedichten is vaak dat ze té persoonlijk zijn, dit is bij jou mss ook maar ik begrijp ze volledig | |
koelemij,harold: | Vrijdag, april 25, 2003 13:04 |
4) | |
eddy daemen: | Vrijdag, april 25, 2003 10:01 |
poetisch erg mooi schatje evi...kusje.... | |
Auteur: Evi | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 25 april 2003 | ||
Thema's: |