Een stemmetje uit jouw hart roept naar die van mij... en mijne luisterd. Want m'n hart weet wanneer hij z'n klep open moet zetten om liefde binnen te laten. Gelukkig is hij nog niet vastgeroest... door verdriet wat naar binnen wilde dringen. Want tranen maken je klep roestig en langzaam aan vormt het een gaatje. Waardoor het zichzelf naar binnen dringt. waarna de klep niet meer open kan voor liefde en de weg verspert wordt door verdriet.