De doemdenker struikeld over eigen web,
ziet enkel de doorns van de fluwele roos,
het leven had hem slechts wonden te bieden,
die hij gernadeloos herhadelijk open trekt,
Onbewust geplaats in eigen visioen,
bang voor het glazen innerlijk,
wat onmogelijk te verbergen is,
voor het alleswetend menselijk oog,
Laat het deze strenge winter zijn,
waardoor liefde met de noorderzon is vertrokken,
de horizon zal nimmer verticaal worden,
wees niet bang voor de onvermeidelijke confrontatie.
eddy daemen: | Dinsdag, april 22, 2003 19:42 |
knappe dichteres en zo bescheiden evi zo lief ben jij ... | |
Auteur: Evi | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 22 april 2003 | ||
Thema's: |