Als ik toch dood moet gaan dan maar vandaag

Tot bloedens toe lag ik voor je
spiernaakt op het bed
ach je  wou wat zeggen
maar kon het niet 

Was het jij die mij wou  dragen 
over wegen met diepe kuilen
het vuur onder mij wou
aansteken

Tot bloedens toe lag ik voor je
waren de tranen wel echt die
je liet was het geen schimmenveld 
die vanuit de aarde opreest 

Proefte jou woorden wel
de klanken van liefde  
ach misschien wenste je
mij wel dood

Toe mij lief wees tevreden
ik lig nu voor je als een lijk 

Tot bloedens toe lag ik voor je
aangevreten door worm en ander
ongedierte

Onder een kleed van zwarte aarde 
waar de hemelse zonnestralen nooit
meer mijn hart bereikte 

Ach je was tevreden nu ik eindelijk dood was 

Tot bloedens toe lag ik voor je
je handen scheurde zich open
aan de muur
waar mijn laatst geschreven woorden
waren te lezen

Een klein beetje liefde wou ik
je schenken maar jij wou het niet
zien  

Ach misschien komen wij elkander
ooit  nog eens tegen
en wat zullen dan jouw eerste woorden zijn