Groepstherapie
We komen bijeen en zwijgen dan
over wat ons het diepste deert.
We moeten wel, het is te zwaar
om te tillen naar de taal.
Of het is juist te vluchtig
om het in woorden te vangen,
danwel verdampt het alweer
voor het neerslaat in onze ziel
en daar bittere tranen plengt.
Wat ons bindt is de ruimte
die we elkaar laten,
de tijd die we geven
om naar elkaar te luisteren
en te respecteren
wat niet kan worden gezegd.
over wat ons het diepste deert.
We moeten wel, het is te zwaar
om te tillen naar de taal.
Of het is juist te vluchtig
om het in woorden te vangen,
danwel verdampt het alweer
voor het neerslaat in onze ziel
en daar bittere tranen plengt.
Wat ons bindt is de ruimte
die we elkaar laten,
de tijd die we geven
om naar elkaar te luisteren
en te respecteren
wat niet kan worden gezegd.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Anton van Amerongen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 21 april 2003 | ||
| Thema's: | ||