Ontdankbaar werd de kroon ontnomen,
die de gouden schaduw wierp op je werk,
de letters nu gevoelloos weggevreten,
door het gros van de maatschappij,
En hoe je tranen zeeën oproepen,
je je stem verheft tot het hemelsblauw,
woorden waren stilletjes gestorven,
de dag dat je hart onvoorspelbaar stierf.
eddy daemen: | Dinsdag, april 22, 2003 19:35 |
omy evi stop nu:) | |
Galadriëlle: | Maandag, april 21, 2003 16:18 |
Kippevel op mijn armen, zo mooi geschreven.. Enkel de stilte die achterblijft, voel ik nu.. Sterkte, Suus |
|
Auteur: Evi | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 21 april 2003 | ||
Thema's: |