Incognito dwaal ik over verloren paden,
geruisloos zoekend naar een voorgelogen route.
Schichtig, opgejaagd en verdreven...
Weg, weg van mijn nakende zwanenzang,
Weg van een falend geloof;
Zie je dan niet wat ik zie?
Brandende kruisen markeren een doodlopend punt,
in een ondraaglijke duisternis, verscholen van de zon,
heerst onzekerheid souverein en met harde hand.
Schaduwen rennen alle kanten op, timmeren haastig
aan een geïmproviseerd schavot.
Zie je dan niet?
Klaroengeschal deint uit over de mistige velden,
bloeddorstige honden raken het spoor bijster.
Zwevend op de ijle lucht tracht het verleden
een brug te slaan naar een nieuw begin...
van een wederkerende mortificatie
Zie je?