het randje van de afgrond lijkt te duwen
naar die grote lege zwarte diepte daar
je roeping ligt ergens voor het oprapen
moet je springen om het te kunnen vinden?
de donkerte laat zijn schreeuwende maag horen
jij bent de gene die zijn honger zal kunnen stillen
maar toch blijft die twijfel een gat in je hart boren
is opgeven in dit leven niet iets voor gefaalden
je loopt op een al jaren zo inmiddels bekende weg
benzine die op begint te raken en ogen die moe zijn
ergens in de verte wacht er daar een eindpunt
zal je het halen met die al zo lang lege tank?
soms gebeuren er van die dingen op deze aarde
en vinden we als we er juist niet naar zoeken
het gene wat we allemaal willen en nodig hebben
...een liefde die je leven net dat gene geeft wat je al heel lang nodig had...
black sun: | Vrijdag, april 18, 2003 08:12 |
zucht... zo denk ik er precies over meis. echt prachtig omschreven! ik kan je wel vertellen, dat ik bijna wel zeker weet dat je roeping niet in de donkere leegte te vinden is, het is te vinden in de zonneschijn (dus in het geluk) het zal komen, dus bijtanken meis, en weer doorgaan! zal ik meerijden? (sorry als dit beetje melig overkomt ^_^ ) heel veel liefs en een grote *HUG* van Linda |
|
Auteur: violetangel | ||
Gecontroleerd door: Pieps | ||
Gepubliceerd op: 10 april 2003 | ||
Thema's: |