De wereld botste,
met haar eigen verlangens,
streed om vrijheid,
weg uit de sleur,
De wereld vocht in beboste velden,
tegen beter weten in,
ze was de rover,
op haar eigen zeeën,
Ze stak met het zwaard,
door haar eigen verdorde hart,
regende dagen tranen,
tot haar liefde bezweek,
Nu zaait zei bomen met haat,
plant zwarte doornstruiken,
blaast ons in een toekomst,
gecreeërd door de dood.
eddy daemen: | Woensdag, april 09, 2003 19:50 |
lady evi...:) | |
tim balthazar: | Woensdag, april 09, 2003 18:49 |
puist eh;-) | |
tim balthazar: | Woensdag, april 09, 2003 18:49 |
heeeel mooi de puit die wij verwekken op de natuur, staat op openbarsten ze weent al haar pijnen al in zure regens van dood... groetjes |
|
Auteur: Evi | ||
Gecontroleerd door: klitty | ||
Gepubliceerd op: 09 april 2003 | ||
Thema's: |