Kijk naar mij,ik voel me heus niet blij.
Ook al denk jij: ze is gelukkig,
toch loop ik soms nukkig.
Ik begrijp vele dingen niet,
mijn hart kan mijn verstand niet volgen.
Daarom voel ik me soms zo verbolgen.
Eén woord,één belofte vzn jou kan me
zo gelukkig maken.
Waarom begrijp jij dit niet?
Ligt er voor mij dan nooit
eens geluk in het verschiet...
Jij begrijpt niet wat ik denk,
wat ik moet meemaken en voelen,
waarom ik zo dikwijls lig te woelen.
Door één gedachte van jou,
door één keer aan mijn hart en gevoelens
te denken kan je mij zo veel geluk en
blijdschap schenken.
Daarom zou ik je nu mijn gevoelens
willen tonen en je vragen:
Laten we alsjeblieft terug naar mijn
geboortestad gaan wonen.