Bijna twee maand geleden ging je heen..
Nog steeds hoef ik maar je naam te horen, of de tranen schieten me al in de ogen.
Om vele redenen.
Jij was die ene bij wie ik altijd terechtkon, die me altijd steunde, en die me leerde wat echte liefde is.
Degene die het geduld opbracht, om negen jaar te wachten, na de dood van je echtgenoot, om toch door te zetten..om zelf niets te ondernemen, om door te gaan met het leven, om de laatste vrijdagavond te lachen en te gieren...en de volgende morgend getrofen te worden door die hartaanval..Gestorven aan en gebroken hart.. het klinkt onrealistisch, maar ik weet dat het dat was dat je trof..Eddy is je komen halen. Ik weet dat je het vaak moeilijk had, maar ondanks alles was je er altijd voor iedereen. Dit is wat je wou. Ik zie je graag Nora, en mis je ongelooflijk hard... maar hoe moeilijk het ook is, mocht het kunnen, ik zou je niet terughalen... Dit is wat je wou.