Radeloos
Eens waren er momenten die ik echt heb gewenst een gelukkig leven delen met een ander mens,na mijn scheiding,kwam rob in mijn leven,ik dacht echt dat ik het niet meer kon,maar toch weer vertrouwen en weer zoveel kunnen geven,deze relatie was te mooi om waar te zijn,ik kreeg liefde,iets wat ik niet kende niet van een man,vorige week vertelde hij mij dat hij twijfelde aan ons en we zien elkaar nu even niet,maar ik merk nu echt aan alles dat ik het weer niet verdien,klap na klap te verwerken helemaal alleen,en op deze momenten rob heb ik je nu zo nodig en waarom ben je er nu niet,Ik ben echt verloren wat me lief was mijn eigen huisje alles kwijt,ik dacht dat ik een keus zou kunnen maken,maar eigenlijk ben ik alles kwijt.
Ik voel me zo leeg,het gevoel weer te hebben gefaald.
Onzeker bang voor de toekomst,en of ik ooit een man vertrouwen kan?
Dit weekend werd mijn zusje opgenomen op een psychriatrische afdeling,kindjes werden weggehaald bij haar en ondanks al mijn eigen pijn wil ik er ook voor haar zijn.
Maar zo af en toe weet ik niet meer hoe ik verder moet,zoveel pijn te verwerken zoveel vragen waarom?
Ik heb er echt genoeg van een scheiding,weer worden verlaten,je zus tot steun willen zijn.
Ze zeggen je bent zo sterk maar ik voel zoveel pijn.
MIjn hart huilt,mijn verwachtingspatroon van andere mensen waar ik altijd in word teleurgesteld.
Hoellang nog zoveel tegenslagen
Ik kan het niet meer hoor