Hoe onbereikbaar
was jij dezer dagen:
afgelaste vluchten,
treinen met vertraging.
En ik die schrijven moest
in woorden van ontbinding
en veel dode letter,
ik kon niet kiezen tussen
deze mond vol tanden
en deze lege pen,
wist heg nog steg
tussen papier of telefoon.
Hoe onbereikbaar waren wij
liefste, terwijl we immer reikten
en hoe bereikbaar tegelijkertijd
voor herfst en wind.
Auteur: Theo van de Wetering | ||
Gecontroleerd door: Goony | ||
Gepubliceerd op: 17 maart 2003 | ||
Thema's: |