Met een hart vol verdriet
loopt hij eenzaam over het strand.
Denkend aan zijn liefde,
nooit meer samen hand in hand.

Hij denkt aan zijn engel,
waar hij zo zielsveel van hield.
Nu voelt hij enkel nog pijn,
zijn leven ontzield.

Met tranen in zijn ogen,
kijkt hij omhoog naar de maan.
Want hij weet dat dit de plaats
is waar zijn hart dood zal gaan.

Dan stopt hij en
knielt op het strand.
Hij schrijft onbegrijpelijke
woordjes op het nog natte zand.

"Dit is mijn hart
Ik leg het hier neer,
dit is mijn ware liefde,
maar liefhebben mag niet meer."

Teder pakt hij zijn hart,
en legt het opzij.
Het zal weldra verdwijnen
met het opkomend tij.

Met tranen in zijn ogen
verdwijnt hij in het niet.
Zo eenzaam en alleen,
en niemand die het ziet.