Nog nooit begreep ik die diepe pijn
Die je voelt wanneer je iemand verliest.
Nog nooit begreep ik dat diepe verdriet
Die zichzelf in je lichaam kerft.

Ik had het nochtans al meegemaakt,
Ik wist waar het om ging.
Een persoon die je verliest
En het plotse besef van leegte dat je beving.

Toch begreep ik nooit wat sterven was
Hoe hard het afscheid is.
Toch begreep ik nooit wat doodgaan was,
Hoe verscheurend dat woord wel is.

De herinnering aan dit alles
Treft mij nog steeds recht in mijn hart
Ik ben kwaad, woest en triestig
Mijn leven en gevoelens van nu af aan apart.

De dood viel op mij als een blok,
Te zwaar om te tillen of te versleuren.
Ik blijf staan, aan je graf… mijn pepe…
Hoe kon dit toch gebeuren?