de verbeten trek
was vergeten er te zijn
bewust vol onbewustzijn te bestaan
de haat borrelde waar het kon
verborgen voor de eerlijke woorden
spuwende woede
gaf blinkend te kennen
dat geluk weer geketend was
dronken van verwendheid
werd het onbehagen aangewakkerd
vechtend tegen de zwakte
die altijd sluimerend binnen bleef
doch uitbarsting was mogelijk
waar zand tenen irriteerde
het strand miste haar uitwerking
"en toen huilde ik toch maar weer"
Auteur: aseos | ||
Gecontroleerd door: klitty | ||
Gepubliceerd op: 09 maart 2003 | ||
Thema's: |