Sprekende ogen kijken
naar de wereld die niets meer bewijst.
Gezichten en maskers vragen
antwoorden die winnen.
Woorden volgen gehoorzaam omdat gedachten
niets meer bereiken waar
leugens marcheren.
Wie ben ik als ik luister ?
Wuie ben ik als ik denk ?
De vijand die weet ?
Of de bondgenoot die vergeet ?
Angst is het kompas
en dichtbij
het fluisteren van de dood.
Want ik ben iedereen
die wacht en schuilt als
verweg na de laatste stilte
niemand meer om woorden
vraagt.