de zon in mij wordt steeds meer en meer verdrongen door de regen
de vrolijkheid in mij wordt steeds meer en meer verdrongen door het verdriet
mijn lach wordt met de dag gemaakter en mijn tranen echter
de weinige ogenblikken waarin ik nog mezelf kan blijven worden me stilaan ook nog ontnomen
wat er dan nog van me overblijft is pijn verdriet en duisternis