Ze keek in mijn ogen en direkt was ik verkocht. Nog nooit had ik eerder dat gevoel. Niets of niemand zou onze relatie kunnen verbreken. Geraakt door een pijl van Cupido en verblind door de liefde, volgde ik haar overal. Ik vertrouwde haar blindelings en deed al wat ze me vroeg. Toen nam ze een mes en stak me in de rug. Niet eenmaal maar een paar snel opeenvolgende keren. Door de oneindige verblindheid van de liefde bleef ik haar zonden maar vergeven. Tot op die ene keer. Maandenlang liep ik erover te twijfelen. Maar onze liefde steunde eigenlijk puur op een leugen. Er brak iets bij mij. Was het dan allemaal een leugen geweest? Gekwetst, vernederd en bang maakte ik er een eind aan. Zo onschuldig als een lammetje bleef ze maar vragen waarrom.
Na herhaaldelijk op haar vraag te antwoorden, nam ik afscheid en draaide haar de rug toe. Ze beschuldigde mij van alles. Sommige mensen geloven haar. Die mensen kijken naar mij alsof ik een stuk crapuul ben. Nog nooit was ik zo zwaar gekwetst Het is gevaarlijk om iemand zo te vertrouwen want je weet nooit hoe het zal aflopen.
In ieder geval bestaat de liefde niet meer voor mij.