De bus was verdwenen
huilerig klonk haar gezang
ze zong de wolken
naar beneden
en stapelde ze als houtenblokken
voor hem neer
In vierkante rechthoekige
of ronde soorten
bouwden ze een toren
dompelde haar pen
in een potje zwarte inkt
schreef zijn naam
in sierlijke letters
en legte voor zijn
grafsteen neer
De bus was verdwenen
het papier voor haar
bleekte tranen
Zachtjes ruiste de
wind door haar haren
en nam haar mee naar
zijn kist
Waar ze zijn laatste woorden
proefte
als een vlinder opsteeg
naar de hemel
en een traantje van liefde
liet vallen op de verdorre akkers
(even een tussendoortje)
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 03 maart 2003 | ||
Thema's: |