Dode zenuwen
Zweet van woede
Rotte geesten
Ik, een veel te trouwe ziel
Vaders zijn beesten
Sinds dat ik op deze aarde viel
Liefde voor mezelf
Warmte voor die ene vrouw,
die er altijd is geweest
Zij heeft alleen geen moed, wel te grote trouw
Zij leeft met de rotte geest
kwijnt weg in verdriet en teleurstelling
Dit
dit had zij niet van het leven verwacht
Zo'n roemloze kwelling
Twee levens verkracht
Door één rotte vader
Ik huil en sla mezelf
Zij staat rechtop omdat ze van me houdt