Ik had zo gehoopt,
jij die mijn hartje had beroofd.
Mij zoveel liefde schonk,
waarin ik bijna in verdronk.
Die mij liever gelukkig zag,
dag na dag...
Waarom deed je dit mij aan?
Liet je mij zomaar gaan?
Met al die pijn
al dat verdriet.
Dit is helemaal mijn wereld niet.
Want al die nodige steun,
kreeg ik van jou.
Dat was het enige waar ik me vast aan hield,
wat heeft er je toch bezield?
Dat antwoord zal ik nooit weten,
want misschien ben je mij al lang vergeten...