Gekwetst ben ik vanbinnen,
doorwond mijn hart zozeer.
Hoe kan ik nu nog iemand beminnen?
voor mij hoeft het echt niet meer.
Nu zie ik nog zijn gezicht
en hoor steeds zijn stem,
maar morgen in het ochtendlicht
moet ik vergeten, ja hem.
Mijn hart doet toch zo'n pijn,
hij liet me plots alleen.
Wat is het toch moeilijk, alleen te zijn,
gelukkig vrienden om me heen.
(geschreven in de ogen van een vriendin)