Ochtend plukt bloemen
op bomen klinkt
getik
bladeren dwarrelen
over straten
bloemen ontluiken
hun knoppen
Bomen pronken
met bladeren
naar hemelsblauw
spechten tikken
ritmisch een liefdesdeuntje
Ochtend plukt bloemen
het water ontwaakt
in morgenzon
het kale erf ontdoet
zich van de nevel
en baadt zich
in ochtenddauw
Rustig boent ze
haar lichaam
verwent zich
met jasmijnen en
orchideeën
Ochtend plukt bloemen
kinderstemmen lachen
vogels nestelen
zich in weilanden
en strijken
hun veren
Geven elkander
kopjes
tikken met snavels
op de grond
Ochtend plukt bloemen
legt ze op
stenen wit en koud
laat wat zonnestraaltjes
neerdwarrelen
op zijn geschreven naam
Streelt zachtjes haar
wangen
neemt haar mee
Werpt een deken
van liefde
over haar
wanneer ze weent
bij haar broeders graf
margot: | Zaterdag, februari 22, 2003 02:28 |
deze gaat bij mij héél diep...prachtig!!! liefs,margot |
|
hadassah: | Donderdag, februari 20, 2003 16:23 |
op een ochtent, bloemen neer leggen, op een steen, van een mens, waar de ziel alleen nog van leeft. denken aan de dingen, die ze samen hebben gedaan, bloemen leggen op een graf, ze weent, maar met een glimlach... | |
Lobbes: | Donderdag, februari 20, 2003 13:52 |
prachtig...snik :( Liefs, Lisette |
|
Jeffry: | Donderdag, februari 20, 2003 10:30 |
Stil verlangen naar broederliefde....mooi! | |
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: Frummel | ||
Gepubliceerd op: 20 februari 2003 | ||
Thema's: |