Dat meisje
Dat meisje
Dat meisje, nog zo jong, nog zo klein
Wist als geen ander hoe het leven kon zijn
Vol duisternis, verdriet en pijn
Dat zal er nu niet meer zijn
Ze kon er niet meer tegen
En heeft zichzelf de dood gegeven
Alles wat ze zocht was vrijheid en vrede
Want zonder dat was het een leven zonder reden
Ze was bang voor het vertrouwen
En elke keer moest ze daarom rouwen
Maar nu is ze bij de mensen waar ze van houd
En dat telt meer voor haar dan al het goud
Dat meisje, nog zo jong, nog zo klein
Wist als geen ander hoe het leven kon zijn
Vol duisternis, verdriet en pijn
Dat zal er nu niet meer zijn
Ze kon er niet meer tegen
En heeft zichzelf de dood gegeven
Alles wat ze zocht was vrijheid en vrede
Want zonder dat was het een leven zonder reden
Ze was bang voor het vertrouwen
En elke keer moest ze daarom rouwen
Maar nu is ze bij de mensen waar ze van houd
En dat telt meer voor haar dan al het goud
Reacties op dit gedicht
| rebecca7 : | Woensdag, februari 19, 2003 20:05 |
| prachtig! echt hartverscheurend gedicht. fantastisch geschreven |
|
| Iejoor: | Woensdag, februari 19, 2003 15:34 |
| Die dood had ze ook wel gekregen, als ze nog had doorgeleeft... Te vroeg gegaan, weer een eind, aan een zinvol bestaan. Te vroeg gehuild, tranen stromen door. Opnieuw de vraag, wat was het nu hiervoor? Te vroeg verloren, te vroeg gewonnen, te snel gemist... Maar nimmer, uit je hart gewist... Liefs en sterkte. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: D-mos | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 19 februari 2003 | ||
| Thema's: | ||