Dood
Gedichtje dat ik geschreven heb toen ik 12 was...
Hij legde een hand op mijn schouders, zijn gezicht zo bleek.
Ik kreeg gewoon rillingen, toen hij naar me keek.
Hij snotterde en snikte. Ik zag daar een traan.
Ik zal moeten geloven dat hij weg is gegaan.
Met zijn laatste woorden zei hij tegen mij:
"Zorg voor ons moeder, in goed fout treurig blij"
Toen was hij weg. Ik voelde een rust.
Het klinkt misschien raar, maar mijn woede geblust.
Het is nu eenmaal waar, iedereen gaat dood.
Nu was het mijn opa. Hij legde het lood.
Hij legde een hand op mijn schouders, zijn gezicht zo bleek.
Ik kreeg gewoon rillingen, toen hij naar me keek.
Hij snotterde en snikte. Ik zag daar een traan.
Ik zal moeten geloven dat hij weg is gegaan.
Met zijn laatste woorden zei hij tegen mij:
"Zorg voor ons moeder, in goed fout treurig blij"
Toen was hij weg. Ik voelde een rust.
Het klinkt misschien raar, maar mijn woede geblust.
Het is nu eenmaal waar, iedereen gaat dood.
Nu was het mijn opa. Hij legde het lood.
Reacties op dit gedicht
| PatrickNoordhof: | Woensdag, februari 19, 2003 12:43 |
| Nu ben ik 19. Dit was het eerste gedicht wat ik ooit schreef. ^_^ |
|
| waterval: | Woensdag, februari 19, 2003 12:41 |
| Ik weet niet hoe oud je nu bent , maar voor een twaalfjarige is dit héél mooi geschreven...... | |
| marloes gerritsen: | Woensdag, februari 19, 2003 12:31 |
| mooi gedichie!!! kuzje marloes |
|
| sheren: | Woensdag, februari 19, 2003 11:51 |
| Wauw, heel mooi gedicht! Liefs sheren | |
Over dit gedicht
| Auteur: PatrickNoordhof | 
|
|
| Gecontroleerd door: caroline | ||
| Gepubliceerd op: 19 februari 2003 | ||
| Thema's: | ||