Onderwater zeebanket
koralen zingen deinend
In turkooizenbaai, waar paartjes
met gekrulde staartjes zoenen
tetra's rijgen parels, golvend
rond zalmkleurig waterbed van
hemelswier van waar zij bruisen
hemelsbreed kan overzien
amfibieën blazen bellen
uit hun longen en gehaaide algeneters
boenen wrakken van vergane schepen
kreeften scharen scholen samen
voor een lichtgezouten zeebanket
want de meerminkoningin is jarig
alles is weer grootscheeps opgezet
ze neemt een zeer eenvoudig
watergolf en maakt zich mooi
in de zilveren spiegel van de zee
zij staat te trillen op haar staart
verroert geen vin door stilte
voor de storm
voor haar buren is zij wel een beetje
karig maar daar wordt vandaag
niet op gelet
free: | Maandag, februari 17, 2003 19:09 |
schitterend laurens! een prachtig gedicht vol schitterende woorden een waarlijk zeebanket waar blijft neptunes koelemij? liefs free |
|
lejaeghere rudi: | Maandag, februari 17, 2003 12:53 |
Een zee van poëzie. Groeten, Rudi |
|
Margaritha: | Maandag, februari 17, 2003 08:15 |
mmmmmmmoooooooiiiiiii | |
Sheena: | Maandag, februari 17, 2003 00:17 |
grijnsss ze is karig en moe haar nieuwe schijfje is aan rust toe ... heerlijk Lau kan uren lezen .... *knipoog* je kent mijn wereld zo goed tis bijna alsof je mijn geest leest ... gniffel ..... very nice indeed ... Sheen |
|
Auteur: Laurens Windig | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 17 februari 2003 | ||
Thema's: |