Heb er al zo vaak over nagedacht
En begrijp het steeds maar niet
Jouw houding had ik helemaal niet verwacht
Doet ons allen zoveel verdriet
Hoe kan je je rug keren, naar iemand die ziek is?
Hoe kan je nou negeren, waar wij doorheen gaan?
Heb ik me dan zo in je vergist
Laat je me vader dan ik de kou staan?
Hoe kan je geen aandacht geven?
Aan iemand die het geluk zoekt
Hoe kan je geen aandacht geven?
Aan iemand die niet lang meer heeft te leven
Dag in dag uit, zoekt hij dat...
Dat wat hem die gerustelling geeft
Waarmee hij de ziekte aan kan vechten
En de ellende die hij elke dag weer beleeft
Hij zoekt dat kleine beetje troost
die jij hem zou kunnen brengen
Zodat hij weet dat het je wel wat doet
En de dagelijkse tranen zich met wat geluk zullen mengen
Hoe kan je je rug toekeren?
Naar iemand die je zo nodig heeft
Hoe kan je jezelf in de spiegel bekijken
Als je me vader en de ziekte zo negeert
Een jaar heb je al zien verstrijken..
De tijd zal verlopen, sneller dan ik wil
Kan je er verder mee leven, met de wetenschap
dat je hem nooit meer ziet?
Doet een dodelijke zieke je dan helemaal niets?
Geen enkele ruzie of verwijt
Weegt op tegen de wetenschap van een einde
Niets kan zwaarder tellen!!
Geloof me als het te laat is, krijg je spijt...
Hij zou op nummer 1 moeten staan
Zou je daar in de toekomst voor kunnen gaan?
Hoe kan je het verlies nog negeren?
Hij kan je steun wel gebruiken
Steeds sneller zien we de ziekte in sluipen
Wil je dit als niets blijven weren?
Hoe kan je nou?
Dit begrijp ik niet
Hoe kan je nou?
Je doet me vader zoveel extra verdriet
......Zoveel extra Verdriet..........