vanavond is de dag... de dag dat ze gaat...
ze gaat weer terug, naar bij wie ze wezen moet...
ze heeft een fijn leven gehad... ondanks alles...
ze heeft 2,5 jaar geleden dr vrouwtje moeten missen...
maar nu gaat ze weer terug, nu is het voor haar tijd...
het gaat gewoon niet meer, ze heeft pijn en is oud...
ze zeggen dat het beter is, maar het doet toch pijn...
ze is toch een deel van mij, het laatste wat ik heb...
ten herrinnering van haar, van die tijd, 't verleden...
een traan rolt over me wang, met de gedachten eraan...
dat ze er straks niet meer zal zijn, het uur is geslagen...
de waarheid is gebroken, over 20 min zal ze gaan...
en dit is niet gelogen, ik durf dr niet meer aan te kijken
zou ze het wel weten? wat er gaat gebeuren met haar...
oke, het is wel beter, dan heeft ze geen pijn meer...
dit is het einde, het einde van haar, en van deze regel...