negen maanden bijna doorbracht
gister nog een teken van leven gebracht
maar helaas was je vanmorgen
levenloos geboren
toen ik dat hoorde deed dat mij verdriet
dat jij zonder ook maar iets, de aarde verliet
veel gevallen tranen wenen al om je leven
omdat ze dat jou niet hebben gegeven
nooit heb jij de frisse lucht geroken
nooit heb je iets raars uit kunnen spoken
nooit heb jij je familie leren kennen
nooit heb jij je broer kunnen jennen
nooit heb jij de natuur kunnen aanschouwen
nooit heb jij kunnen leren van vertrouwen
nooit je neusje kunnen snuiten
nooit je gevoel kunnen uiten
helaas heeft het zo moeten zijn
en helaas is dat niet echt fijn
jij geen leven, en wij verdriet
Dat is hoe je deze wereld verliet..
3 februari 2003
(gedicht geschreven naar aanleiding van het dood geboren worden van mijn neefje)