ik vroeg
of je zakdoekjes mee wilde nemen
voor mij
want stel dat
dat ene liedje
ik kan er echt niet tegen
op dit moment
gelukkig werd het niet dat ene liedje
we zongen over verliefd zijn
en je voelen alsof je in de hemel bent
ik weet niet wat er met me was
waarschijnlijk was het
omdat ik dat gevoel van geluk niet ken
maar ik werd er heel verdrietig van
en ineens huilde ik
gelukkig heel zachtjes
er was niemand die het zag
dat vond ik wel fijn
want omdat niemand de reden wist
om verdrietig te worden
zou niemand begrepen hebben waarom
behalve ik dan
ik ben de enige die weet hoe ik me voel
maar ik wilde niet
dat jij zag dat ik huilde
omdat ik niet wist wat je zou doen
en ik het je niet moeilijker wilde maken
dan dat het al is
en ik verwachte niet dat je datgene zou doen
waarvan ik zo graag wilde dat je het zou doen
het is eigenlijk al bijna normaal
dat ik vaak huil
en omdat de tranen bij mij zo snel komen
snappen sommigen misschien niet
dat ik wel huil omdat ik verdrietig ben
ik denk dat jij dat wel snapt
en ook dat ik soms behoefte heb
aan een arm om me heen
en toch, om de een of andere reden
durfde ik niet te vragen
of ik een zakdoekje mocht