laat me vallen, laat me gaan
ik heb altijd weinig gedaan
nu doe ik dat niet meer
nu ben ik aan het vallen gegaan
en ik kan de grond niet meer vinden
de pijn wordt te groot
de pijn van het binden
het binden aan het degalijks leven
ik wil wat vallen, laat me vallen,
ik wil gaan, laat me gaan
maar stop me als ik te ver ga
stop me voor ik niet stoppen kan
maar laat me meer leven
laat meer beleven
maar stop me, voor dat je me haat
stop me voor dat ik mezelf ervoor haat
maar stop me, straks is het te laat
nu doe ik dat niet meer
nu ben ik aan het vallen gegaan
en ik kan de grond niet meer vinden
de pijn wordt te groot
de pijn van het binden
het binden aan het degalijks leven
ik wil wat vallen, laat me vallen,
ik wil gaan, laat me gaan
maar stop me als ik te ver ga
stop me voor ik niet stoppen kan
maar laat me meer leven
laat meer beleven
maar stop me, voor dat je me haat
stop me voor dat ik mezelf ervoor haat
maar stop me, straks is het te laat
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Twan de Natris | 
|
|
| Gecontroleerd door: bevertje | ||
| Gepubliceerd op: 24 januari 2003 | ||
| Thema's: | ||