Een koude nacht
en ik heb je hier niet bij mij.
Een nacht zo alleen
en de muren sluiten nog een stap dichterbij.
Jij betekende alles voor mij.
Nu voel ik me langzaam doodgaan.
Het is een lijden om adem te halen.
De nachten maken mij kapot.
Ik wil je adem voelen.
Het zal niet gebeuren.
De nachten geven mij een handvol tranen.
Smekend verlang ik naar je gezicht.
De nachten geven mij alleen maar wazige beelden.
De nachten sturen mij in een donkere kamer
waarvan de muren beschreven zijn met jouw woorden.
De nachten maken van mij een eenzame ziel.
Een ziel die hunkert naar een aanraking van jou.