Jij ontbreekt mij
Ik wil dan ook aan mijn ziel iets geven
De troost die het ontbreekt
Zodat de gedachte niet van de tijd wint
En het dus niet voelt dat het gevoel me afmaakt
Ookal zit je nu in mij
Deze afstand tussen ons is pijnlijk
Want je bent niet van mij
Ik bezit jouw mond niet, noch jouw lippen
Maar wat bezit ik dan welél?
Ik heb enkele kleine maar toch grote verzoeken
Denk na over wie je zelf bent
Denk na over wieíik ben
Denk na over wie we samen zouden zijn
En denk voor de rest maar niets
Ik schaam me nooit voor gevoelens
Ik schaam me soms alleen om ze te uiten
Maar nu even niet…
Ik schaam me niet om je te vertellen
Dat jij de dirigent bent van mijn gevoel
Hoe vaak heb ik je naam wel niet uitgesproken
Toen ik s avonds in bed lag
Tussen deze vier muren van mijn kamer
In het nauw gedreven met te weinig ruimte
Om mijn passionele gevoel los te laten
Alleen íik weet precies hoe ik over jou denk
En hoeveel moeite ik ook zou doen om het jou uit te leggen
Ik zou het altijd beter begrijpen
Je weet niet half hoe moeilijk dat is
Want dat wat ik weet, zou jij niet kunnen verwerpen
In deze stemming van melancholie
Wordt van alles gezegd, van alles gevoeld
Jij voelde vast heel wat anders dan ik
Maar wat doet dat er uiteindelijk toe
Als het om mijn melancholie gaat?