Je handen wilde de maan raken
bewonderde het als een kind
liefdevol zou je het koesteren
ermee wiegen tussen sterren
de maan hoorde je verhalen
altijd voelde je haar kracht
zelfs als anderen niet begrepen
hoe de maan je beste maatje was
stilletjes hoopte je dan
dat jij en de maan één zouden zijn
je niet meer hoefde te reiken
met je handen naar de maan
als deze je schaduw maakt
op een dankbare levende aarde
lieverd, ik reik nu naar jou
praat nu met je elke avond
nu begrijp ik je liefde
als ik tussen de sterren kijk
het beeld kan zien
waarin jij, één met de maan.
13-01-‘03/14:32
Icequeen: | Dinsdag, januari 14, 2003 22:24 |
Ben al altijd 'n fan van je gedichtjes geweest, maar na deze sta je toch wel op nummer één... 't Heeft me tot in m'n ziel geraakt... Liefs, Nina |
|
margot: | Dinsdag, januari 14, 2003 15:07 |
ogenblikje stilte kan zo duidelijk zeggen dat je elkaar verstaat ogenblikje van "aanwezig "zijn kan een leegte vullen doorbreekt verdriet en pijn... liefs,margot |
|
sterretje: | Maandag, januari 13, 2003 22:54 |
Ik ben er kei stil van |
|
Iejoor: | Maandag, januari 13, 2003 17:40 |
Schit-te-rend! Liefs, Chiara. |
|
friezin: | Maandag, januari 13, 2003 17:11 |
di angelo je laat me steeds weer versteld staan......erg mooi |
|
~Marina~: | Maandag, januari 13, 2003 15:21 |
ben er stil van, Angel erg mooi... (wederom ;-)) liefs, |
|
the sous: | Maandag, januari 13, 2003 15:13 |
mooi. toppertje |
|
Auteur: Di Angeli | ||
Gecontroleerd door: DiAngeli | ||
Gepubliceerd op: 13 januari 2003 | ||
Thema's: |