ogen als vuur
zijn ogen als vuur zijn lichaam
de hel de stank van de drank
maakt je onwel.
vreemd hoe twee personen bestaan
en dat door de drank allemaal.
de verslaving het smachten naar
meer en ik denk terug aan de
tijd van welleer.
drank is altijd in je leven
geweest maar het bleef een
periode gewoon een feest.
nu ik weet wie je het meest kan
bekoren weet ik dat ik je
voorgoed ben verloren.
de hel de stank van de drank
maakt je onwel.
vreemd hoe twee personen bestaan
en dat door de drank allemaal.
de verslaving het smachten naar
meer en ik denk terug aan de
tijd van welleer.
drank is altijd in je leven
geweest maar het bleef een
periode gewoon een feest.
nu ik weet wie je het meest kan
bekoren weet ik dat ik je
voorgoed ben verloren.
Reacties op dit gedicht
| Ton Rijkers: | Woensdag, januari 29, 2003 14:33 |
| Hoi Dominique, Eigenlijk spreekt uit dit gedicht een soort overgeven aan het onvermijdelijke...en juist dat stemt mij tot een grote droefheid. Wel een prachtig gedicht...maar helaas...zeer droevig... Groetjes, Ton |
|
| Hans Winter: | Dinsdag, januari 14, 2003 00:18 |
| drank steekt je geest in brand en die laat zich alleen sussen door het met nog meer te blussen. groetje, hans |
|
| Iejoor: | Maandag, januari 13, 2003 10:15 |
| Drank maakt meer kapot danje lief hebt... liefs, Chiara. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dominique | 
|
|
| Gecontroleerd door: Iejoor | ||
| Gepubliceerd op: 13 januari 2003 | ||
| Thema's: | ||